कविता माझ्या तुमच्यासाठी

कशाच्या धुंदीत जगायचे
आता कशाच्या धुंदीत जगायचे

बालपण होते मायेला पारखे
पालवी मरून उरत बुडखे
भाजके चिंचोके मोजायचे
आता कशाच्या धुंदीत जगायचे

तारुण्याची रग जगाला आव्हान
परिवर्तनाची लागली तहान
विचार निखारे झेलायचे
आता कशाच्या धुंदीत जगायचे

तशात फुलले प्रीतीचे फुलोरे
मनांत बांधले स्वप्नांचे मनोरे
ढगांवरी पाय पडायचे
आता कशाच्या धुंदीत जगायचे

प्रपंच संसार यश अपयश
मध्यमवर्गीय सोवळे निकष
दोरीवरी तोल मापायचे
आता कशाच्या धुंदीत जगायचे

वार्धक्य ठाकले दार ठोठावीत
देवधर्माचे न उमगे गुपित
उगाच का टाळ कुटायचे
आता कशाच्या धुंदीत जगायचे

कशाच्या धुंदीत जगायचे
आता कशाच्या धुंदीत जगायचे?