तुला पाहणं म्हणजे केवळ
माझ्या दृक्पटलावर होणारा किरणोत्सर्ग असेल
तर मग मी दिवसभर
का तुझ्या वाटेवर डोळे लावून बसतो?

तुझे सूर म्हणजे केवळ
माझ्या कर्णपटलावर पडणाऱ्या ध्वनिलहरी असतील
तर मग तुझ्या गाण्यात 
का मला माझ्या आयुष्याची धून ऐकू येते?

तुझा गंध म्हणजे केवळ
माझ्या नासिकेला उत्तेजित करणारं रसायन असेल
तर मग तुझ्या घनदाट केसांत लपतांना
का मला स्वर्गात शिरल्यासारखं वाटतं?

तुझा स्पर्श म्हणजे केवळ
माझ्या बाह्यत्वचेला मिळणारी प्रेरणा असेल
तर मग तुझ्या ओठांतल्या अमृतासाठी
का माझे ओठ आसुसतात?

शास्त्र मला सांगतं की तू केवळ
माझ्या संवेदनेचा, अनुभूतीचा एक अंश आहेस
तर मग तू माझ्या आत्म्याच्या अंतर्विश्वाला
का व्यापून राहिली आहेस?